Mischievous Kiss

1. Dane podstawowe.

Tytuł: Mischievous Kiss (Playful Kiss, Naughty Kiss, jangnanseureon kiseu,

장난스런 키스)

Kraj: Korea

Rok produkcji: 2010

Liczba odcinków: 16 + 7(web)

Czas trwania odcinka: 70 min / 12 min

Główni aktorzy: Kim Hyeon Jung, Jeong So Min

Gatunek: komedia romantyczna.

2. Fabuła.

Na podstawie mangi Itazura na kissu autorstwa Tada Kaoru.

O Ha Ni to jedna z najgorszych uczennic w swojej szkole. Los chciał, że zakochuje się w szkolnym geniuszu Baek Seung Jo. Dziewczyna od dłuższego czasu zwleka z wyznaniem swoich uczuć, jednak kiedy w końcu wręcza mu list miłosny – Baek Seung Jo bez żadnych skrupułów odrzuca jej uczucia i wyśmiewa błędy ortograficzne w doręczonym liście. Na domiar złego dom O Ha Ni zawala się w wyniku niewielkiego trzęsienia ziemi. Wraz z ojcem wprowadza się do przyjaciela jej rodzica. Jak się okazuje ów przyjaciel to ojciec samego Baek Seung Jo. Czy O Ha Ni uda się zdobyć serce ukochanego?

3. Muzyka.

Soundtrack standardowy – w większości smętne utwory bez wyrazu jakich wiele w dramach.

4. Gra aktorska.

Odtwórczyni głównej roli – Jeong So Min – wypadła dobrze jako dziewczyna, która mimo przeciętnego intelektu ciężką pracą dąży do zdobycia postawionych sobie celów. Jednak na dłuższą metę konstrukcja jej postaci była irytująca i zdecydowanie zbyt nachalnie uganiała się za swoim obiektem uczuć (chociaż to już wynika ze scenariusza…). Natomiast Kim Hyeon Jung jako Baek Seung Jo chyba aż za bardzo się wczuł w rolę nieczułego geniusza. Niestety nawet w scenach, w których powinien okazywać emocje jego mimika twarzy była niewzruszona. Wyglądało to dość nienaturalnie i z pewnością można było nad tym popracować. Ozdobą serii jest niewątpliwie Jeong Hye Yeong, która wcieliła się w rolę matki głównego bohatera. Wszelkie jej działania, intrygi były interesujące i na tyle zabawne iż przy każdym kolejnym odcinku oczekiwałam co też nowego wymyśli. Odnośnie drugoplanowych postaci to chciałabym jeszcze wyróżnić Lee Tae Seong, czyli przyjaciela O Ha Ni. Spisał się bardzo dobrze zarówno w scenach komediowych jak i poważnych.

5. Wykonanie techniczne.

Bez zarzutu. Scenografie są dopracowane i bardzo starannie starano się maskować  wnętrza, które były nagrywane w studio – chodzi mi tutaj głównie o restaurację ojca O Ha Ni.

6. Ogólna ocena.

Jest to jedna z tych dram, którym śmiało można przylepić łatkę „łatwa, lekka i przyjemna”. Zwłaszcza pierwsze odcinki oferują sporo zabawnych gagów, sytuacji, kilka parodii koreańskiego show-biznesu. I chociaż Kim Hyeon Jung był dość „drętwy” to dobrze wychodziły mu sceny pocałunków – zwłaszcza scena w deszczu. Nie obyło się bez zapychaczy, ale aż tak bardzo nie raziły. Drama ma swoje zalety, ale arcydziełem na pewno nie jest i nie sięgnę po nią po raz wtóry. Seria dobra na zabicie czasu, a przy okazji można się pośmiać i popatrzeć na przystojne lico Kim Hyeon Jung.

Ocena: 6/10